Κιέλτσε – Πολωνία

Πολλοί θα ρωτήσετε ποιος πάει Φεβρουάριο στην Πολωνία και μάλιστα στο Κιέλτσε; Άλλοι πάλι θα ρωτήσετε τι είναι το Κιέλτσε. Τρώγεται; Γαυγίζει; Υπάρχει όντως στο χάρτη; Κι εγώ αυτό αναρωτιόμουν όταν μου είπαν πως πρόκειται να το επισκεπτώ για λίγες μέρες μέσα στο χειμώνα. Αλλά όταν υπάρχει η επιλογή να ταξιδέψω οπουδήποτε και ειδικά αεροπορικώς εννοείται ότι δε θα κάτσω να το πολυσκεφτώ. Άσε που στους προορισμούς για τους οποίους δεν έχεις ακούσει ποτέ κρύβονται συνήθως κάτι ωραία διαμαντάκια.

Το Kielce δεν μπορώ να πω ότι θα το χαρακτήριζα ακριβώς διαμάντι, όμως δεν έπεσα και σε κατάθλιψη. Ήταν μια ωραία εμπειρία, ευχάριστη και πάνω απ’ όλα η πρώτη επίσκεψή μου στην Πολωνία, οπότε μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσω την κουλτούρα του Αμερικανόφιλου λαού της κεντρικής Ευρώπης.

Το ταξίδι ξεκινάει -κλασικά- από τη Θεσσαλονίκη, έχουμε ξεκινήσει για το αεροδρόμιο πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος και περιμένουμε την πτήση με ανταπόκριση μέσω Αθηνών με προορισμό τη Βαρσοβία. Φτάνοντας στο Frederyk Chopin [WAW] αντιλαμβάνομαι ότι κάτι πάει πολύ στραβά με τον καιρό. Για την ακρίβεια νόμιζα ότι δεν είχα προσγειωθεί στην παγωμένη (ως είθισται και αναμενόταν) Πολωνία αλλά σε κάποια άλλη χώρα. Και, για όσους βιαστούν να πουλήσουν πνευματάκι, εννοείται ότι είχα δει πρόγνωση καιρού όταν έκανα βαλίτσα, αλλά το θέμα καιρικές συνθήκες είναι πολύ περίεργο στη συγκεκριμένη περιοχή. Ουσιαστικά, ο καιρός μπορεί να είναι τρομερά άστατος και η θερμοκρασία να υποστεί αρκετά μεγάλη διαφοροποίηση κατά τη διάρκεια της ημέρας, πόσο δε μάλλον μέσα σε τέσσερις μέρες που θα διαρκούσε η δική μου διαμονή.

Αφού πέρασαν οι πρώτες ώρες ξεμουδιάσματος στη Βαρσοβία (με την οποία δε θα ασχοληθώ τώρα, καθώς θα υπάρξει πιο αναλυτικό ποστ μελλοντικά), ο τρόπος που επιλέχθηκε για τη μετακίνηση στο Kielce ήταν το αμάξι. Η ενοικίαση αυτοκινήτου στην Πολωνία είναι αρκετά προσιτή και εύκολη, οπότε δε σου δημιουργεί και πολλές ανασφάλειες. Όσον αφορά την οδηγική τους συμπεριφορά, δείχνουν αρκετά μεγάλο σεβασμό στους υπόλοιπους χρήστες του οδοστρώματος, κοκκαλώνουν σε διαβάσεις και αυτοί (ακούς; ΑΚΟΥΩ να λες) και ειδικά μέσα στις πόλεις υπάρχει η αίσθηση ότι κυριάρχει μια τάξη στους δρόμους. Όσον αφορά τη διαδρομή μέχρι τον προορισμό, ήταν μέσω αυτοκινητόδρομου οπότε δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα.

Το Κιέλτσε

Η άφιξη στον προορισμό έγινε σχετικά αργά για τα στάνταρ της επαρχιακής Πολωνίας. Μετά από περίπου δύο ώρες οδήγησης, ήμασταν στο ξενοδοχείο περίπου στις 18:00 και εννοείται ότι ήταν πίσσα σκοτάδι. Και ναι, 6 το απόγευμα είναι αργά για το Κιέλτσε μέσα στο χειμώνα, παρόλο που μιλάμε για μια πόλη 200.000 κατοίκων περίπου. Και για να το αντιληφθείς αυτό, αρκεί να κατανοήσεις ότι τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν στις 17:00. Εξαίρεση τα supermarkets και τα πολυκαταστήματα που κλείνουν στις 21:00 και τα εστιάτορια που κάνουν την υπέρβαση και κατεβάζουν ρολά στις 22:00 τις καθημερινές και στις 23:00 Παρασκευή και Σάββατο που είναι η διάθεση στο τσακίρ κέφι και ρέει η βότκα άφθονη. Και όπως συνηθίζεται στο εξωτερικό, το ωράριο τηρείται πιστά. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα McDonald’s και στις μεγάλες πείνες, όταν δεν έχεις προλάβει να αναλύσεις τις διαθέσιμες γαστρονομικές επιλογές, σώζουν κάπως την κατάσταση καθώς έχουν λίγο πιο διευρυμένο ωράριο, κάτι που ισχύει στους περισσότερους προορισμούς που έχω επισκεφτεί.

Γιατί λοιπόν σχεδόν ερημώνουν τα πάντα μετά τις 5-6 το απόγευμα στο Κιέλτσε? Ο πρώτος λόγος είναι ο καιρός. Όπως είπαμε και παραπάνω, ο καιρός στην Πολωνία συνήθως δεν είναι σύμμαχος, ειδικά το χειμώνα και οι εναλλαγές της θερμοκρασίας από το πρωί μέχρι τη στιγμή που θα πέσει ο ήλιος δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο στη συγκεκριμένη πόλη. Επίσης, το πρόγραμμα των περισσότερων κατοίκων της περιοχής είναι ιδιαίτερα απαιτητικό καθώς ξυπνούν πολύ νωρίς το πρωί για να ετοιμαστούν, να οδηγήσουν αρκετές φορές μεγάλες αποστάσεις για να δουλέψουν και σε τριγύρω περιοχές και να επιστρέψουν αργά το απόγευμα στο σπίτι. Γενικά τα άτομα με τα οποία συναναστράφηκα μου έδωσαν την εντύπωση ότι μέσα στην εβδομάδα η επιλογή της διασκέδασης και της βραδινής εξόδου είναι κάτι αρκετά σπάνιο.

Αξιοθέατα

Η περιοχή έχει διάφορα γνωστά σημεία ενδιαφέροντος, αν και δεν μπορώ να πω ότι θα βρείτε να δείτε κάτι τόσο ενδιαφέρον συγκριτικά με το τι υπάρχει στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, τη Βαρσοβία και την Κρακοβία. Οπότε οι επισκέψεις περιορίζονται σε κάποια κτήρια ιδιαίτερης (ιστορικής) σημασίας και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος αλλά και κάποια μουσεία.

Ένα από τα μέρη που ξεχωρίζουν, είναι το Παλάτι που είχε χτιστεί για τον Επίσκοπο Κρακοβίας Jakub Zadzik μεταξύ 1637 και 1644. Το συγκεκριμένο μνημείο ήταν η καλοκαιρινή κατοικεία του επισκόπου. Τώρα, θα ρωτήσεις γιατί να θέλει κάποιος να περνάει το καλοκαίρι του στο Κιέλτσε και πολύ καλά θα κάνεις. Το ίδιο αναρωτήθηκα κι εγώ και συνεχίζω ακόμη και τώρα να μην έχω κάποια απάντηση.

Ακόμη ένα κτήριο που ξεχωρίζει είναι αυτό που στεγάζεται το εθνικό μουσείο του Κιέλτσε και βασικά είναι ένα ακόμη παλάτι που μπορεί να συναντήσει κάποιος στην Πολωνία. Γενικά, από τις μέχρι στιγμής επισκέψεις μου στη συγκεκριμένη χώρα, έχω παρατηρήσει πως έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τα παλάτια και τα κάστρα. Στο συγκεκριμένο μουσείο μπορείτε να δείτε πολωνικά και δυτικοευρωπαϊκά εκθέματα της περιόδου 1600 – 1900, συλλογές νομισμάτων αλλά και διάφορα όπλα. Επίσης, υπάρχουν και καλλιτεχνικά εκθέματα, που καλύπτουν ένα φάσμα από Baroque πορτραίτα μέχρι πίνακες που ανήκουν στο ρεύμα του Ρεαλισμού και Ιμπρεσιονισμού.

Μία βόλτα στην κέντρική αρτηρία της πόλης “Ulica Henryka Sienkiewicza” είναι απαραίτητη για να πάρει κάποιος μια καλή γεύση από την καθημερινότητα της πόλης. Η περιοχή έχει πεζοδρομηθεί και έχει μήκος περίπου 1.3 χιλιομέτρων. Πολλά από τα κτήρια που βρίσκονται κατά μήκος είναι προστατευομένα από τις πολωνικές αρχές και δεν επιτρέπεται καμία αλλαγή ή οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση.

Μία ιδιαίτερη όμορφη μεριά της πόλης είναι αυτή όπου βρίσκεται το δημαρχείο της πόλης, η πλατεία αγοράς (Rynek – Market Square). Ένα κτήριο που κλέβει τις εντυπώσεις, ειδικά το βράδυ και που βρίσκεται σε μια περιοχή μεγάλης έκτασης. Το συγκεκριμένο σημείο αποτελεί τη διοικητική περιοχή της πόλης από τον 14^ο αιώνα αλλά τα κτήρια που βρίσκονται εκεί έχουν κατασκευαστεί μεταξύ του 18^ου και 19^ου αιώνα.

Και βλέποντας ότι το Kielce περιβάλλεται από πολλή φύση, δε γινόταν να μην επισκεφτώ και το ανοιχτό μουσείο στην περιοχή της Τοκάρνια, λίγη ώρα μακριά από το Kielce. Το συγκεκριμένο μέρος είναι ένα λαογραφικό μουσείο στο οποίο μπορεί κάποιος να δει σπίτια που άνηκαν σε άτομα διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων (γιατροί, φαρμακοποιοί, έμποροι, φωτογράφοι, απλές οικογένειες), σχολεία, εκκλησίες, ανεμόμυλους και προέρχονται από μια εντελώς άλλη εποχή, που φτάνει μέχρι και το μακρινό 1700.

Πέρα από τα παραπάνω, το Κιέλτσε προσφέρει και αρκετά εμπορικά κέντρα στα οποία μπορείτε να να κάνετε τα ψώνια σας, να δείτε ταινίες ή να χαλαρώσετε απολαμβάνοντας καφέ ή φαγητό. Επίσης, υπάρχει και το μουσείο παιχνιδιών με διάφορα εκθέματα από παλιά αλλά και παραδοσιακά παιδικά παιχνίδια καθώς και ο καθεδρικός ναός που ξεχωρίζει.

Φαγητό

Η Πολωνία γενικά με άφησε έκπληκτο με το φαγητό της. Το ωραίο είναι ότι δεν είναι κλειστόμυαλοι. Στις περισσότερες περιοχές που βρέθηκα είχα την ευκαιρία να διαλέξω από μια αρκετά ικανοποιητική ποικιλία γεύσεων. Από τα κλασικά burgers και sandwiches, ασιατική και ευρωπαϊκή κουζίνα αλλά και παραδοσιακές γεύσεις.

Δοκιμάστε οπωσδήποτε τα υπέροχα πιερόγκι, μια πιο light παραλλαγή των γνωστών μας πιροσκί, τα οποία μπορεί να είναι γεμιστά με ό,τι περνάει από το μυαλό σας. Τα κρεατικά τους, είναι αρκετά νόστιμα και με ωραία, ιδιαίτερη υφή. Δοκιμάστε επίσης και τα παραδοσιακά τους λουκάνικα τα οποία διαφέρουν αρκετά από αυτά στα οποία είμαστε συνηθισμένοι εμείς.

Όσον αφορά τα γλυκά, έχω την εντύπωση ότι στην Πολωνία υπάρχει ένα θεματάκι με τη ζάχαρη. Όσες φορές έχω δοκιμάσει γλυκό εκεί, σε όποιο μέρος κι αν βρίσκομαι, κυριολεκτικά πασχίζω να βρω τη ζάχαρη. Με λίγα λόγια, για κάποιο λόγο, τα γλυκά τους δεν είναι γλυκά.

Το οικονομικό

Η Πολωνία παρόλο που είναι στην ΕΕ, δεν είναι (ακόμη τουλάχιστον) μέλος της ΕΟΚ οπότε χρησιμοποιούν το δικό τους νόμισμα το Zloty. Προσπερνώντας την ονομασία του νομίσματός τους, η ισοτιμία ευρώ προς zloty είναι 1:4.77 περίπου. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν έπιασα το νόμισμά τους στα χέρια μου καθώς όπου κι αν πήγαινα, ακόμη και στο πιο μικρό τουριστικό κατάστημα, μπορούσα να πληρώσω με κάρτα. Οπότε απέφυγα το συνάλλαγμα γιατί στα ανταλλακτήρια βρίσκονταν στο δικό τους κόσμο προσφέροντας τραγικές τιμές συναλλάγματος. Οπότε να είναι καλά οι κάρτες της Revolut και της Curve που μας γλιτώνουν από προμήθειες συναλλάγματος και μας έκαναν να μη χρειαστούμε να μπούμε σ’ αυτή τη διαδικασία.

Επιστρέφοντας

Επιστρέφοντας από το αεροδρόμιο Frederyk Chopin της Βαρσοβίας μας, το Kielce και γενικά η πρώτη επίσκεψη στην Πολωνία ήταν ευχάριστη και μια εμπειρία με θετικό πρόσημο. Οι Πολωνοί, τουλάχιστον με όσους συναναστράφηκα, ήταν άνθρωποι ήρεμοι, φιλικοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Ειδικά αν τους πεις ότι σ’ αρέσει η βότκα, τότε τους έχεις κερδίσει. Άνθρωποι με αρκετά βαρύ παρελθόν, που μιλούν για την ιστορία τους με πόνο και θυμό αλλά ταυτόχρονα απίστευτη δύναμη καθώς έχουν αποδείξει πως όσες φορές, όποιοι κι αν τους διέλυαν, αυτοί πάντα έβρισκαν τον τρόπο να αναγεννηθούν. Και όχι απλά να επιβιώσουν, αλλά να πατήσουν σταθερά στα πόδια τους και να βλέπουν το μέλλον με αυτοπεποίθηση.

Φωτογραφίες