Μιλάνο – Ένα σύντομο πέρασμα από το επίκεντρο της μόδας

Η επίσκεψη στο Μιλάνο προέκυψε ως συνδυασμός με αυτή στο Τορίνο και αρχικά θεωρούσαμε ότι δε θα υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλη άνεση χρόνου για να καταφέρουμε να εξερευνήσουμε έστω τα πιο βασικά σημεία ενδιαφέροντος. Με μια δεύτερη ματιά όμως και περνώντας λίγο χρόνο στο google maps έγινε εφικτό να δημιουργήσουμε μία διαδρομή όπου θα βοηθούσε στο να εκμεταλλευτούμε τις λιγοστές ώρες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να θαυμάσουμε όσο περισσότερα πράγματα μπορούσαμε.

Το κτίριο της Banca Commerciale Italiana, μιας εκ των μεγαλύτερων τραπεζών της Ιταλίας στο παρελθόν.

Με τη λογική αυτή, εστίασα κυρίως στο κέντρο της πόλης, προσπαθώντας να δούμε όλα τα αξιοθέατα που βρίσκονταν εκεί κοντά επιλέγοντας μια -κατά κάποιον τρόπο- κυκλική διαδρομή. Έχοντας νοικιάσει αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο, το Μιλάνο είναι ικανό να σε κάνει στο δευτερόλεπτο να μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισες να κατευθυνθείς προς το κέντρο του έχοντας επιλέξει αυτόν τον τρόπο. Εκτός από το αρκετά περίπλοκο οδικό σύστημα, στο οποίο μπορείς να φας κλήση επειδή μπήκες για λίγα μόλις μέτρα σε απαγορευμένη ζώνη κυριολεκτικά χωρίς να το καταλάβεις, το Μιλάνο όπως και οι περισσότερες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις δεν προσφέρονται για κεντρικές βολτίτσες με το αμάξι καθώς οι θέσεις πάρκινγκ είναι ανύπαρκτες και η στάθμευση σε ιδιωτικό χώρο κοστίζει αρκετά. Και μαζί με όλα αυτά, μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι οι Ιταλοί μας ανταγωνίζονται με τεράστια επιτυχία στην αυτοκτονική ή δολοφονική οδήγηση, αναλόγως από ποια πλευρά θα το δεις. Από τη στιγμή όμως που ο προγραμματισμός του ταξιδιού συμπεριλάμβανε την ενοικίαση αυτοκινήτου, αποτέλεσε κι αυτή ακόμα μια ωραία εμπειρία. Έχοντας ιδρώσει μέχρι να βρω ελεύθερο πάρκινγκ αλλά και για να φτάσω χωρίς να φάω καμία κλήση σ’ αυτό, άφησα το αμάξι σε ένα μικροσκοπικό πάρκινγκ, λέγοντας κι ευχαριστώ που θα μπορούσα να το ξεφορτωθώ κι ας χρειαζόταν να πληρώσουμε στο τέλος της ημέρας όσο θα κόστιζε ένα καλό γεύμα.

Το Μιλάνο

Τα υπέροχα πλακόστρωτα σοκάκια του Μιλάνου περιτριγυρισμένα με τα σπίτια που είναι βαμμένα σε έντονα χρώματα σου φτιάχνουν κατευθείαν τη διάθεση.

Το Μιλάνο έχει έναν ιδιαίτερο αέρα. Σου βγάζει κάτι το τρομερά κοσμοπολίτικο από την πρώτη στιγμή. Συνδυάζει με έναν υπέροχο τρόπο αυτό το χαλαρό ιταλικό ταπεραμέντο αλλά με τους ρυθμούς μιας μεγάλης πόλης, ενός αστικού κέντρου που είναι παγκοσμίως γνωστό για το γούστο των κατοίκων του και τη μεγάλη σημασία που δίνουν στη μόδα και στην εμφάνισή τους. Περπατώντας στους δρόμους που οδηγούν στα κεντρικά σημεία της πόλης, θα παρατηρήσεις καταστήματα μεγάλων οίκων μόδας, με βιτρίνες τόσο όμορφα οργανωμένες που σίγουρα θα τραβήξουν την προσοχή σου. Το Μιλάνο όμως σίγουρα δεν είναι μόνο τα μαγαζιά του και οι πολυτελείς φίρμες.

Το Palazzo Casati Dugnani που στεγάζεται στο Giardini Pubblici Indro Montanelli.

Ξεκινώντας την περιήγηση γύρω από το κεντρικότερο σημείο της πόλης, όπου βρίσκεται η Duomo (στην οποία θα γίνει εκτενέστερη αναφορά στη συνέχεια), είδαμε το Palazzo DugnaniPalazzo Casati Dugnani), το πρώτο κτίσμα που προσελκύει την προσοχή και το ενδιαφέρον όποιου ξεκινήσει τη βόλτα από το βορειοανατολικό σημείο της ευρύτερης περιοχής του κέντρου, κοντά δηλαδή στην Porta Venezia. Έχοντας κατασκευασθεί αρχικά περίπου τον 17ο αιώνα ως παλάτι, πέρασε στην κατοχή διάφορων οικογενειών οι οποίες και κατοίκησαν εκεί μέχρι να πουληθεί το 1846 στην πόλη του Μιλάνο, μαζί με τις συλλογές που κοσμούσαν το εσωτερικό του. Οι τελευταίες πλέον μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μιλάνο που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση.

Άγαλμα του Indro Montanelli, η συμβολή του οποίου υπήρξε καθοριστική για την ελευθερία του τύπου στην Ιταλία.

Ιδιαίτερης σημασίας όμως είναι και το πάρκο που φιλοξενεί το Palazzo Dugnani. Ο λόγος για το Giardini Pubblici Indro Montanelli, παλαιότερα γνωστό ως Giardini Pubblici ή Giardini di Porta Venezia. Το ιστορικό αυτό πάρκο οφείλει τη μετανομασία του το 2002 στον δημοσιογράφο, ιστορικό και συγγραφέα Indro Montanelli, ενός από τους πενήντα Ήρωες της Παγκόσμιας Ελευθερίας του Τύπου. Το πάρκο δημιουργήθηκε το 1784, καθιστώντας το πιο παλιό αστικό πάρκο της πόλης και, έκτοτε, συνεχώς επεκτείνεται έχοντας φτάσει τα 172.000 τετραγωνικά μέτρα.

Η εκκλησία του Αγίου Μάρκου, που φιλοξένησε τον νεαρό Mozart για κάποιο χρονικό διάστημα.

Προχωρώντας θα συναντήσετε την εκκλησία του San Marco, ένα μόλις μικρό δείγμα της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής που θα συναντήσεις στο Μιλάνο. Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη του συγκεκριμένου ναού εντοπίζεται το 1254 παρόλο που η παράδοση λέει ότι είναι αφιερωμένος στον Άγιο Μάρκο, του προστάτη της Βενετίας για τη βοήθεια που παρείχε η συγκεκριμένη πόλη κατά τον πόλεμο κατά του του Frederick Barbarossa. Μάλιστα, στις αρχές του 1770 ο ανήλικος ακόμη τότε Mozart κατοίκησε στο Μοναστήρι του Αγίου Μάρκου για τρεις μήνες.

Η εξωτερική πρόσοψη της Ακαδημίας καλών τεχνών Brera, μέσα στην οποία στεγάζεται και η πασίγνωστη ομώνυμη πινακοθήκη.

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας, βλέπουμε τα πλακόστρωτα στενά της πόλης και τα πανέμορφα κτίρια σε παστέλ αποχρώσεις μέχρι να μας τραβήξει την προσοχή η επιβλητική Academia di Belle Arti di Brera. Εκεί στεγάζεται η Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της πόλης καθώς και η πινακοθήκη (Pinacoteca di Brera) όπου φιλοξενούνται κάποιοι από τους σημαντικότερους πίνακες Ιταλών ζωγράφων από τον 13ο μέχρι και τον 20ο αιώνα. Στο χώρο της Ακαδημίας Μπρέρα θα βρείτε και πολλά πανέμορφα γλυπτά, με πολλά από αυτά να είναι άμεσα συνηφασμένα με την αρχαιοελληνική ιστορία.

Στην εσωτερική αυλή του Castello Sforzesco.

Λίγα μέτρα πιο κάτω, θα πέσετε πάνω στο Castello Sforzesco (κάστρο των Σφόρτσα), ένα μεσαιωνικό φρούριο που κατασκευάστηκε το 15ο αιώνα πάνω στα ερείπια ενός πιο παλιού οχυρού, από τον τότε Δούκα του Μιλάνο, Francesco Sforza. Μετά την ανακαίνιση και την επέκτασή του κατά τον 16ο και 17ο αιώνα έγινε μία από τις μεγαλύτερες ακροπόλεις της Ευρώπης. Πλέον φιλοξενεί αρκετά από τα μουσεία καθώς και καλλιτεχνικές συλλογές της πόλης, προσελκύοντας μεγάλο αριθμό επισκεπτών.

Μια μοντέρνα πινελιά με το Needle, Thread and Knot, που έχει το δικό του ξεχωριστό συμβολισμό.

Κατευθυνόμενοι στην Piazzale Cadorna και τον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό, συναντάμε κάτι που διαφέρει πολύ από το μεσαιωνικό χαρακτήρα του Castello Sforzesco καθώς αντιπροσωπεύει ένα πολύ πιο μοντέρνο και αφηρημένο καλλιτεχνικό ρεύμα. Ο λόγος για το Needle, Thread and Knot (βελόνα, νήμα και κόμπος) που κοσμεί τη συγκεκριμένη περιοχή. Κατασκευασμένο από τους Claes Oldenburg και Coosje van Bruggen, η συγκεκριμένη κατασκευή που συμπεριλαμβάνει και ένα συντριβάνι έχει πολλαπλές ερμηνείες. Σύμφωνα με τους καλλιτέχνες, η βελόνα που οδηγεί το νήμα μέσα από το ύφασμα είναι μια μεταφορά για το τρένο που διασχίζει το τούνελ. Επίσης, το νήμα που είναι τυλιγμένο γύρο από τη βελόνα μπορεί να θεωρηθεί αναπαράσταση του εμβλήματος της πόλης που αναπαριστά ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από ένα σπαθί, αλλά σύμφωνα με την πόλη του Μιλάνο η όλη ιδέα μπορεί να θεωρηθεί και φόρος τιμής για την επιρροή της πόλης στη βιομηχανία της μόδας.

Ο Ναός της Νίκης, αφιερωμένος στους πεσόντες Μιλανέζους κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Συνεχίζοντας, βλέπουμε τον Ναό της Νίκης (Tempio della Vittoria) που είναι αφιερωμένος στους Μιλανέζους που πέθαναν μαχόμενοι κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Έπαθε σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια των σφοδρών βομβαρδισμών του Μιλάνου το 1943, ανοικοδομήθηκε εκ νέου και το 1973 επεκτάθηκε με το μεγάλο Ιερό που εκτείνεται σε τρεις υπόγειους ορόφους και περιέχει δέκα χιλιάδες ονόματα πεσόντων στρατιωτών καθώς και μπρούντζινα γλυπτά.

Η Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου.

Στην ίδια περιοχή θα βρείτε και τη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου (Basilica San Lorenzo Maggiore). Η επίσκεψη στο εσωτερικό δεν είναι εφικτή όλες τις ώρες καθώς ο ναός παραμένει κλειστός για κάποιες ώρες μέσα στη μέρα οπότε καλό είναι να ελέγξετε το πρόγραμμα σε περίπτωση που θέλετε να μπείτε μέσα. Είναι μία από τις παλαιότερες εκκλησίες της πόλης, η οποία χτίστηκε αρχικά κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, αλλά στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια των επόμενων αιώνων. Βρίσκεται κοντά στη μεσαιωνική Porta Ticinese και κοντά στο πάρκο των Βασιλικών, το οποίο περιλαμβάνει τόσο τη Βασιλική του San Lorenzo όσο και τη Βασιλική του Αγίου Ευστοργίου (Sant’Eustorgio).

Ο ναός του Αγίου Σεβαστιανού.

Μία ακόμη εκκλησία που θα κεντρίσει το βλέμμα και την προσοχή σας είναι και ο ναός του Αγίου Σεβαστιανού (San Sebastiano). Είναι ένας κυλινδρικός ναός που καλύπτεται από τρούλο. Η κατασκευή του ανατέθηκε το 1576, μετά το τέλος μιας περιόδου πανούκλας. Το κτίριο χρησιμοποιήθηκε τόσο ως εκκλησία αλλά και ως αστικό παρεκκλήσι και πήρε την τελική του μορφή το 1832 με τη διακόσμηση του τρούλου.

Η Σκάλα του Μιλάνου.

Η Σκάλα του Μιλανου (Teatro alla Scala), γνωστός και ως ο ναός της Όπερας αποτελεί ένα από τα πιο ξακουστά κτίρια της ιταλικής πόλης καθώς είναι ένα από τα πιο διάσημα οπερατικά θέατρα σε ολόκληρο τον κόσμο. Βρίσκεται στην Piazza della Scala (απ’ όπου και πήρε το όνομά του) και τα κύρια καλλιτεχνικά δρώμενα που λαμβάνουν μέρος είναι η όπερα καθώς και παραστάσεις κλασικής μουσικής και μπαλέτου. Το Teatro alla Scala υπέστη μεγάλες ζημιές κατά τον συμμαχικό βομβαρδισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά με τη βοήθεια πολλών επιφανών προσωπικοτήτων της εποχής η Σκάλα του Μιλάνου ξανάνοιξε τις πόρτες της στις 11 Μαΐου 1946 έχοντας και πάλι την εμφάνιση προ της καταστροφής.

Πλησιάζοντας στην Plaza Del Duomo θα δείτε τον επιβλητικό καθεδρικό ναό του Μιλάνου που στην όψη και μόνο προκαλεί δέος.

Μετά από αρκετό περπάτημα έχοντας γυρίσει όλα τα παραπάνω αξιοθέατα στο κέντρο του Μιλάνου, φτάνουμε στο σημείο αναφοράς της πόλης. Ο λόγος φυσικά για το γοτθικό καθεδρικό ναό Duomo di Milano. Το κατασκευαστικό αυτό θαύμα χρειάστηκε σχεδόν έξι αιώνες για να ολοκληρωθεί και είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στην Ιταλία και η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Για όσους σπεύσουν να επισημάνουν ότι η μεγαλύτερη εκκλησία στη γείτονα χώρα είναι η βασιλική του Αγίου Πέτρου, να υπενθυμίσουμε ότι αυτή βρίσκεται στο Βατικανό. Στο σημείο που βρίσκεται ο σύγχρονος ναός, το 335 είχε χτιστεί μια νέα βασιλική αφιερωμένη στην Αγία Θέκλα. Περίπου πεντακόσια χρόνια αργότερα, το 836, κατασκευάστηκε μια ακόμη βασιλική ακριβώς δίπλα αλλά και οι δύο αυτοί ναοί καταστράφηκαν ολοσχερώς από πυρκαγία το 1075.

Απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, ο καθεδρικός του Μιλάνου είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης.

Τα έργα για την κατασκευή του σύγχρονου ναού ξεκίνησαν το 1389 και ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του ναού είναι ο οβελός της Μαντονίνα με ύψος τα 108,5 μέτρα που κατασκευάστηκε το 1762. Ο ναός υπέστη ζημιές κατά τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όμως το μέγεθός τους δεν είχε καμία σχέση με τις καταστροφές της Σκάλας του Μιλάνου με αποτέλεσμα οι επιδιορθώσεις να γίνουν γρήγορα και έτσι το πανέμορφο αυτό κατασκεύασμα αποτέλεσε τόπο διαμονής για τους εκτοπισμένους ντόπιους. Η κατασκευή του ναού ουσιαστικά ολοκληρώθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1965 όταν δηλαδή προστέθηκαν οι τελευταίες λεπτομέρειες.

Στις βεράντες του Duomo di Milano, απ’ όπου μπορείτε να θαυμάσετε από κοντά τις λεπτομέρειες των γλυπτών που το διακοσμούν αλλά και τη θέα της πόλης.

Για την επίσκεψη στη βασιλική απαιτείται εισιτήριο και καλό θα ήταν να το αγοράσετε online για να αποφύγετε την ταλαιπωρία με τις ουρές αλλά και την έλλειψη διαθεσιμότητας, ειδικά σε περίπτωση που θέλετε να επισκεφτείτε και τις βεράντες απ’ όπου η θέα είναι καταπληκτική και μπορείτε να θαυμάσετε από κοντά τις εξαιρετικές λεπτομέρειες των γλυπτών που διακοσμούν το ναό. Επίσης, μαζί με την επίσκεψή σας στη βασιλική, θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφτείτε και το μουσείο όπου μπορείτε να μάθετε ακόμα περισσότερες πληροφορίες για την αρχιτεκτονική αλλά και την ιστορία του ναού καθώς και να δείτε πολλά εκθέματα που σχετίζονται με τον Duomo.

Το εμπορικό Galleria Vittorio Emanuele II.

Βγαίνοντας από τον πανέμορφο καθεδρικό του Μιλάνου, δε γίνεται να μην επισκεφτείτε το πιο διάσημο εμπορικό κέντρο της πόλης που βρίσκεται ακριβώς δίπλα, το Galleria Vittorio Emanuele II. Η τετραώροφη στοά με τη γυάλινη οροφή στην οποία στεγάζεται το καθιστούν ένα πανέμορφο μέρος για να επισκεφτείτε τα καταστήματα που φιλοξενούνται εκεί καθώς και για να απολαύσετε τον καφέ σας, το ποτό ή και κάποιο γεύμα. Τα καταστήματα που βρίσκονται στο “σαλόνι του Μιλάνου” είναι κυρίως πολυτελή καταστήματα υψηλής ραπτικής, κοσμηματοπωλεία αλλά και βιβλιοπωλεία. Ανάμεσα στα καταστήματα εστίασης υπάρχουν τα Biffi Caffè που ιδρύθηκε το 1867 από τον ζαχαροπλάστη του Βασιλιά, το fine dining restaurant Savvini αλλά και το Camparino in Galleria, ένα bar που άνοιξε το 1915 ο Davide Campari, γιος του Gaspare Campari ο οποίος είχε ήδη δημιουργήσει και το ομώνυμο ποτό, ως το μικρό αδερφάκι του ήδη υπάρχοντος Caffè Campari που είχε ανοίξει στον πατέρα του.

Επιστρέφοντας

Οι επιλογές εστίασης για φαγητό ή καφέ/ποτό είναι πολλές και βρίσκονται σε κάθε γωνιά της πόλης.

Στο συγκεκριμένο προορισμό δε θα γίνει ξεχωριστή αναφορά στις επιλογές εστίασης ούτε στο οικονομικό κομμάτι καθώς το πέρασμα από το Μιλάνο ήταν πολύ γρήγορο και δε θα μπορούσε να σχηματιστεί μια ασφαλής εικόνα πάνω σ’ αυτά τα θέματα. Το σίγουρο όμως είναι πως στην Ιταλία κανείς δεν μπορεί να μείνει νηστικός και στο Μιλάνο σίγουρα δε θα πας έχοντας στο μυαλό σου να κάνεις αποταμίευση. Υπάρχουν και οι γνωστές οικονομικές επιλογές που ακούν στο όνομα του Fast Food τις οποίες συναντάμε σε κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη αλλά αν θες να απολαύσεις το γεύμα σου -ειδικά- σε ένα από τα κεντρικά σημεία της πόλης τότε αυτό μπορεί να σου κοστίσει κάτι παραπάνω. Η αίσθηση απολαμβάνοντας το φαγητό ή τον καφέ σας σε μία πανέμορφη περιοχή είναι κάτι που θεωρώ πως θα άξιζε μια λιγάκι μεγαλύτερη οικονομική θυσία.

Μια βόλτα στους πλακόστρωτους δρόμους του Μιλάνου σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα της ιταλικής πόλης.

Όσον αφορά τη διαμονή, τα περισσότερα καταλύματα στο κέντρο της πόλης είναι αρκετά παλιά και ακριβά, οπότε η έκφραση value for money είναι κάτι που δε θα πείτε αν διαλέξετε να κάνετε κράτηση σ’ αυτές τις γειτονιές. Υπάρχουν όμως πολύ καλές επιλογές λίγο πιο έξω από την πόλη οι οποίες δεν είναι δύσκολες προσβάσιμες καθώς υπάρχει το μετρό αλλά και γενικότερο το σιδηροδρομικό δίκτυο και οι λοιπές αστικές συγκοινωνίες (λεωφορείο, τραμ) που κάνουν τη μετακίνηση αρκετά απλή.

Στο εσωτερικό του εμπορικού Galleria Vittorio Emanuele II.

Το μεγάλο όμως ερώτημα είναι αν αξίζει ο θαυμασμός κάθε φορά που συζητιέται το Μιλάνο. Εκεί πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Όσον αφορά το κομμάτι του εμπορίου και της μόδας γενικότερα, είναι πραγματικά φοβερό το να βλέπεις το ένα κατάστημα οίκου μόδας δίπλα στο άλλο. Ακόμα και η νοοτροπία των Μιλανέζων όσον αφορά τις στιλιστικές τους επιλογές είναι κάτι που δε γίνεται να μην παρατηρήσεις. Και όλο αυτό βγάζει κάτι πολύ όμορφο στην πόλη και στον αέρα που αποπνέει.

Το άγαλμα του DaVinci στην Piazza della Scala.

Όσον αφορά τα αξιοθέατα, ναι υπάρχουν πράγματα να δεις μέσα στην πόλη του Μιλάνου με το αποκορύφωμα να είναι η σχολή και η πινακοθήκη Brera, ο πανέμορφος καθεδρικός (Duomo) και το πασίγνωστο εμπορικό κέντρο ακριβώς δίπλα σ’ αυτόν. Γενικά, όμως, το Μιλάνο δεν είναι η πόλη που έχει να σου δείξει πολλά πράγματα, συγκριτικά με άλλες ξακουστές πόλεις της Ιταλίας. Οπότε αν σκοπεύετε να επισκεφτείτε τον ιταλικό βορρά, μπορείτε να αφιερώσετε ένα διήμερο στο Μιλάνο και μετά να κατευθυνθείτε στο υπέροχο Τορίνο που απέχει κάτι λιγότερο από δύο ώρες οδικώς και, πιστέψτε με, έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει όσον αφορά τα αξιοθέατα και τη σημαντικότητα των μνημείων του.

Φωτογραφίες

« of 3 »

You may also like...

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *