Galway – Παρέα με τα… ξωτικά στη μεθυστική Ιρλανδία

Η ιδέα της επίσκεψης στην Ιρλανδία ήταν κάτι που με είχε ενθουσιάσει εξαρχής. Ήταν ένα μέρος που δεν είχα επισκεφτεί ποτέ και ήθελα να δω ο ίδιος αν ισχύουν όλα αυτά που άκουγα τόσο καιρό σχετικά με την ατμόσφαιρα που επικρατεί αλλά και για το ταπεραμέντο και την ευγένεια που χαρακτηρίζει τους κατοίκους. Και το Galway αποδείχτηκε η τέλεια ευκαιρία για να εξακριβώσω όλα αυτά που είχα ακούσει.

Στην Ιρλανδία φτάνουμε αεροπορικώς, συνήθως με ανταπόκριση. Για το Galway, έχετε την επιλογή να πετάξετε στο αεροδρόμιο του Shannon για να γλιτώσετε εκ των υστέρων χιλιόμετρα οδικώς, ή να προσγειωθείτε στο -σαφώς- μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Δουβλίνου και από εκεί να πάρετε το λεωφορείο ακριβώς έξω από το terminal. Τα δρομολόγια είναι πολύ συχνά και μπορείτε να κλείσετε το εισιτήριό σας online εκ των προτέρων. Σε περίπτωση που φτάσετε λίγο νωρίτερα/αργότερα, το προσωπικό είναι πρόθυμο να σας επιτρέψει την πρόσβαση σε διαφορετικό λεωφορείο από αυτό που έχετε κάνει κράτηση, αρκεί βέβαια να υπάρχει διαθέσιμη θέση. Η απόσταση από το Δουβλίνο μέχρι το Γκόλγουει είναι περίπου 200 χλμ και το ταξίδι διαρκεί 2:30 – 3:00 ώρες.

Το Galway

Φτάνοντας στο σταθμό των λεωφορείων, παρατηρείς δύο κτίρια που δε θα τα χαρακτήριζα ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικά της ιρλανδικής αρχιτεκτονικής. Δύο τεράστιες κατασκευές από μέταλλο, επενδυμένες μόνο με γυαλί, οι οποίες αποτελούν μία προσπάθεια των τελευταίων ετών να δοθεί μία πιο μοντέρνα πνοή στην πόλη. Όμως, τον ιρλανδικό… αέρα τον αισθάνεσαι με το που βλέπεις τα χαρακτηριστικά χαμηλά σπίτια, βαμμένα σε διάφορα χρώματα, τα οποία -όλως περιέργως- δένουν υπέροχα με τον μουντό καιρό της χώρας δημιουργώντας μία πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στην πόλη.

Το Galway φιλοξενεί υπέροχα το υγρό στοιχείο καθώς περπατώντας στην πόλη, λίγα μόλις μέτρα από το κέντρο θα διασχίσετε τον ποταμό Corrib, το πιο “κοντό” ποτάμι της Ευρώπης με μήκος που φτάνει τα μόλις έξι χιλιόμετρα πριν καταλήξει στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Ο Corrib όμως δεν είναι η μοναδική υδάτινη πινελιά στην περιοχή, καθώς υπάρχει και το Galway Bay, η ακτή της πόλης που εκτείνεται σε μήκος πενήντα χιλιομέτρων. Περπατώντας στην πόλη, ένα πέρασμα προς την ακτή είναι επιτακτικό και όσοι το προτιμήσουν θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν το άγριο τοπίο με τα βράχια και να περπατήσει κατά μήκος της μεγάλης αποβάθρας. Μάλιστα, το συγκεκριμένο σημείο προτιμάται από πολλά άτομα και για άθληση, οπότε, αν αντέχετε το υγρό κλίμα της Ιρλανδίας, μπορείτε να φορέσετε την αθλητική σας περιβολή και να απολαύσετε το τοπίο σε συνδυασμό με τη γυμναστική.

Ίσως το πιο δημοφιλές σημείο της πόλης είναι ο δρόμος με την ονομασία “Shop Street”. Όπως περιγράφει ξεκάθαρα και το καθόλου ευφάνταστο όνομα, ο συγκεκριμένος δρόμος είναι μια πεζοδρομημένη περιοχή που είναι γεμάτη από κάθε είδους καταστήματα. Μαγαζιά που πουλάνε σουβενίρ ή ρούχα, συμπεριλαμβανομένων και των φημισμένων μάλλινων ιρλανδικών ενδυμάτων, pubs και εστιατόρια βρίσκονται σε αυτή την ευθεία αλλά και τους τριγύρω δρόμους που αποτελούν ένα από τα πιο τουριστικά και -επομένως- πολυσύχναστα σημεία της πόλης.

Ένα ακόμη σημείο ενδιαφέροντος, που αποτελεί παράλληλα και ένα από τα πιο συνηθισμένα σημεία συνάντησης στο Galway, είναι το Eyre Square, η τριγωνική πλατεία στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Το μνημείο που διακοσμεί την Eyre Square είναι εμπνευσμένο από τα Galway hookers, ένας παραδοσιακός τύπος ψαρόβαρκας που χρησιμοποιείται στο Galway Bay.

Στην πόλη του Galway αξίζει επίσης μια επίσκεψη στον καθεδρικό της πόλης, αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Το κτίριο ξεχωρίζει από μακριά καθώς είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά στην πόλη. Με την κατασκευή του να ξεκινάει το 1958, στη θέση όπου ήταν πριν η φυλακή της πόλης, η ανάγερσή του ολοκληρώθηκε το 1965 και αποτελεί τον τελευταίο καθεδρικό που χτίζεται από πέτρα στην Ευρώπη.

Από εκεί, λίγα μέτρα πιο κάτω είναι το παλιό κτίριο του πανεπιστημίου του Galway, το οποίο αποτελεί ένα κόσμημα. Θυμίζοντας περισσότερο κάστρο παρά ακαδημαϊκό ίδρυμα, έρχεται να προστεθεί στη λίστα των πανέμορφων πανεπιστημίων της Ιρλανδίας, αλλά -για να είμαστε δίκαιοι- και των γύρω χωρών, που δε χορταίνεις να τα θαυμάζεις.

Αν βρεθεί κανείς στη συγκεκριμένη περιοχή της Ιρλανδίας, θα πρέπει οπωσδήποτε να κανονίσει μια επίσκεψη στα πανέμορφα βράχια που βρέχονται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, γνωστά και ως Cliffs of Moher. Η επίσκεψη απαιτεί περίπου δύο ώρες με λεωφορείο και η διαδρομή δεν είναι και η πιο εύκολη, καθώς υπάρχουν αρκετές στροφές και ο δρόμος είναι λίγο στενός σε κάποια σημεία, αλλά η τελική εμπειρία θα αποζημειώσει αυτούς που θα το τολμήσουν. Το συγκεκριμένο φυσικό τοπίο σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό καθώς συνδυάζει το κλασικό ιρλανδικό πράσινο από το γρασίδι που κυριαρχεί παντού αλλά και το άγριο καφέ των βράχων που υψώνονται κατά μήκος της ακτής, δημιουργώντας ένα κινηματογραφικό τοπίο.

Και μιλώντας για κινηματογραφικό τοπίο, δεν είναι τυχαίο πως η συγκεκριμένη τοποθεσία επιλέχθηκε για γυρίσματα πολλών ταινιών, μεταξύ αυτών και το τελευταίο Harry Potter. Επίσης, η ομορφιά του συγκεκριμένου σημείου γίνεται εύκολα αντιληπτή αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι τα Cliffs of Moher ανήκουν στη λίστα των UNESCO Geoparks.

Στην ευρύτερη περιοχή, κατευθυνόμενοι προς αυτά τα πανέμορφα βράχια, θα περάσετε από το The Burren, μία περιοχή που αποτελείται από πετρώδες έδαφος όπου θα συναντήσετε και ντολμέν (αρχαίους πέτρινους τάφους) οι οποίοι χρονολογούνται μεταξύ του 4200 με 2900 π.Χ. Η συγκεκριμένη τοποθεσία ανήκει κι αυτή στο UNESCO Geopark των Cliffs of Moher.

Φαγητό

Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που δε φημίζονται για την παραδοσιακή τους κουζίνα, σίγουρα δε θα πεινάσετε καθώς στο Galway θα βρείτε κάθε είδους γευστική επιλογή. Εστιατόρια που προσφέρουν ιταλική, μεξικάνικη, αμερικάνικη, ευρωπαϊκή αλλά και ασιάτικη κουζίνα βρίσκονται σε διάφορες μεριές της πόλης, αλλά κυρίως γύρω από το κέντρο και το “Shop Street”.

Συγκεκριμένα στο “The Dough Bros” θα βρείτε τη βραβευμένη ζύμη για πίτσα σε ολόκληρη την Ιρλανδία η οποία συνδυάζεται με αρκετούς ιδιαίτερους και πεντανόστιμους συνδυασμούς. Στον ίδιο δρόμο, σε περίπτωση που ο ουρανίσκος σας επιθυμεί πίτσα, θα βρείτε και το Milano αλλά και το Wooza. Το πρώτο, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό κι από την ονομασία, προσφέρει κι άλλες ιταλικές γεύσεις μεταξύ άλλων και συνδυάζει ένα πιο επίσημο περιβάλλον.

Λίγα βήματα παρακάτω, το Venice είναι ακόμα μια εξαιρετική επιλογή για ιταλική κουζίνα με υπέροχες μακαρονάδες και όχι μόνο. Στο συγκεκριμένο μάλιστα μας εξυπηρέτησε και συμπατριώτης μας, ο οποίος έδωσε μια επιπλέον ευχάριστη νότα στο γεύμα μας, σε συνδυασμό με την όμορφη ατμόσφαιρα του εστιατορίου που όντως φέρνει κατά νου κάτι το ιταλικό.

Στο Shop Street θα βρείτε κι άλλες επιλογές, με τις παραδοσιακές pub και τα burgers που σερβίρουν αλλά και ψάρι σε διάφορες εκδοχές που μπορείτε να το βρείτε στο McDonagh’s. Τέλος, στην ίδια περιοχή θα βρείτε και το The Quays, ίσως το μαγαζί που με κέρδισε περισσότερο, όπου μπορείτε να απολαύσετε το ποτό ή την μπύρα σας αλλά και να γευτείτε πεντανόστιμα και αρκετά ιδιαίτερα πιάτα.

Τέλος, όσον αφορά τα ποτά, εκτός από την κλασική Guiness, αξίζει να δοκιμάσετε μία από τις τοπικές τους μπύρες, την Galway Hooker αλλά και το Micil, ένα ουίσκι που παράγεται από το τοπικό Micil Distillery και έχει μια ιδιαίτερα ευχάριστη γεύση.

Το οικονομικό

Εδώ λίγο θα τα χαλάσουμε. Μήνες πριν επισκεφτώ την Ιρλανδία άκουγα από τα άτομα που θα συναντούσα εκεί ότι γενικά η χώρα είναι αδικαιολόγητα ακριβή, ειδικά όσον αφορά τη διαμονή και τη διατροφή.

Η αλήθεια είναι πως η διαμονή είναι αρκετά τσιμπημένη. Σε σημείο εκμετάλλευσης γιατί αν εξαιρέσεις κάποια -λίγα- ξενοδοχεία που φάινεται να τιμούν τα αστέρια τους, οι υπόλοιπες επιλογές είναι αρκετά “άχρωμες” και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν το κόστους τους.

Προσωπικά, μοιράστηκα ένα δωμάτιο σε hostel με άτομα του ευρύτερου κύκλου μου και μπορώ να πω ότι, τελικά, ήταν μια επιλογή που πήγε καλά παρά τις όποιες ανησυχίες και αντιρρήσεις είχα στην αρχή. Συγκεκριμένα, επιλέξαμε το Kinlay Hostel και δεν το μετανιώσαμε καθώς ήταν ιδιαίτερα καθαρό, όχι μόνο όσον αφορά τα δωμάτια αλλά και τους κοινόχρηστους χώρους. Ακόμα και οι δημόσιες ντουζιέρες κυριολεκτικά γυάλιζαν και το προσωπικό ήταν φοβερά φιλικό και πρόθυμο να σε εξυπηρετήσει.

Επίσης, ήταν τοποθετημένο στο κέντρο, μόλις ένα-δύο λεπτά από την Eyre Square και το Shop Street και μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια μέχρι το σταθμό των λεωφορείων. Με λίγα λόγια, ήταν μια ιδανική επιλογή. Σαν hostel δε θα έλεγα ότι ήταν κοψοχρονιά το κόστος, αλλά σίγουρα ήταν πιο οικονομικό από τις υπόλοιπες επιλογές που είχαμε για δωμάτιο ξενοδοχείου ή -τέλος πάντων- κάτι σα δωμάτιο ξενοδοχείου.

Όσον αφορά το κόστος της διατροφής ήταν όντως πιο πάνω από τα επίπεδα στα οποία μπορεί να είμαστε εμείς συνηθισμένοι στην Ελλάδα, αλλά όχι τόσο εξωφρενικά. Υπήρχαν οι πιο οικονομικές επιλογές αλλά κι αυτές που θα απαιτούσαν μια μεγαλύτερη “θυσία” καθώς στο Galway υπάρχουν εστιατόρια που έχουν βραβευθεί ακόμη και με αστέρι Michelin. Οπότε, θα ήμουν άδικος να υποστηρίξω ότι έπεσε πείνα, καθώς η πόλη προσφέρει πολλές και διαφορετικές γαστρονομικές επιλογές. Μάλιστα, οι περισσότερες από αυτές που κατάφερα να δοκιμάσω ήταν πάρα πολύ γευστικές και πραγματικά δεν ένιωσα ότι με “λήστεψαν” σε κάποιο από τα εστιατόρια που επισκέφτηκα.

Επιστρέφοντας

Η επιστροφή από το Galway είχε να αφήσει μόνο θετικά συναισθήματα και αναμνήσεις. Από όποια πλευρά και να το πιάσεις η Ιρλανδία δεν μπορεί να μη σου ανεβάσει τη διάθεση. Ακόμα και το ότι ζήσαμε τρεις διαφορετικές εποχές μέσα σε μία εβδομάδα (είδαμε χιόνι, ασταμάτητη βροχή αλλά και ήλιο με πολύ καλή θερμοκρασία) δεν μπόρεσε να χαλάσει τη διάθεσή μας αλλά ούτε και όσων βλέπαμε να κυκλοφορούν αμέριμνοι στους δρόμους του Galway.

Σ’ αυτό συνεισφέρει η γενικότερη ατμόσφαιρα της πόλης αλλά και των Bushkers, των πλανόδιων μουσικών της πόλης που ανεβάζουν τη διάθεση όλων όσοι τους ακούν, υπενθυμίζοντας με έναν ακόμη τρόπο ότι βρίσκονται στη χώρα των ξωτικών, εκεί όπου οι κατσούφηδες δεν έχουν θέση. Κι αν κατεβάσεις και μια-δυο Guiness ή λίγο από το Whiskey τους, πιθανότερο είναι να γίνεις ένα με τους ντόπιους που θα παραπατάνε από τις εννιά το βράδυ γιατί θα έχουν ήδη μεθύσει, παρά να κάθεσαι να σκέφτεσαι όλα όσα σε προβληματίζουν.

Όπως και να έχει, η Ιρλανδία είναι ένα μέρος που σίγουρα αξίζει να επισκεφτείς. Μία χώρα τόσο ιδιαίτερα μοναδική, με μία κοινωνία που αποτελείται από ανθρώπους από όλον τον κόσμο, αλλά μία τόσο χαρακτηριστική κουλτούρα που κάνει αυτό τον συνδυασμό πραγματικά πολύ όμορφο.

Και σε όλο αυτό, έρχεται να προστεθεί η ευγένεια αυτών των ανθρώπων, η οποία έχει περάσει από τους ντόπιους σε όλους αυτούς που εγκαταστάθηκαν εκεί από άλλες χώρες. Θεωρώντας πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο ή να μην αναγνωρίζεται, θα ακούσεις τόσες πολλές φορές αυτό το “thank you” ακόμα και σε άτομα που σε άλλες χώρες θα θεωρούνταν ότι είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και αυτό γιατί, στην κουλτούρα τους, θεωρούν ότι όλοι οι τροχοί είναι το ίδιο σημαντικό για να δουλέψει σωστά η άμαξα. Και, αν δε δείξεις την πρέπουσα εκτίμηση αλλά και σεβασμό ακόμη και στον, για παράδειγμα, “τελευταίο” ιεραρχικά υπάλληλο, τότε δε θα υπάρχει αυτή η υπέροχη χαρούμενη ατμόσφαιρα και, κάπου εκεί, το πράγμα θα αρχίσει να μην πηγαίνει καλά.

Στην υγειά, λοιπόν, των ξωτικών που απ’ ότι φαίνεται έχουν κάνει μια φοβερή δουλειά με τους ανθρώπους αυτής της χώρας. Cheers lads!

Φωτογραφίες

« ‹ of 2 › »